Tussenstadium

Geleidelijk aan komen we in het tussenstadium, na een wij gaan er met zijn alle tegenaan, komen we in het midden. Alles loopt en je begint na te denken of je wel alles een beetje op orde hebt want het heeft de neiging om iets wat chaotisch te verlopen. 

Over deze regel heb ik een uur zitten typen want er komt steeds wat binnen. We hebben foto’s gedeeld. Heb een speciaal monnikmapje want niet alles wat ik fotografeer krijgt iedereen te zien. Ondanks dat ze ineens binnen vallen was de censuur dus toch iets sneller en dat weten ze. Zo kun je uren blijven spelen met elkaar. Want hoe een computer werkt weten ze heel goed. Zo vinden ze mijn kinderfoto’s ook wel griezelig. Ondertussen heb ik een paar “Gigantische Bites” hoe Zijne Heiligheid de Dalai Lama op bezoek was om Phobor Khangtsen te zegenen. Geloof bijna 5000 foto’s als studiemateriaal voor de filmploeg voor het volgende jaar. De geheime foto's staan tussen de tentamens van de studenten van de Hogeschool in Utrecht!

Tegelijkertijd met het tussenstadium en doodmoe wil je ineens een functionerende douche. Nu heb je tussen 14.00 en 17.00 als het onbewolkt is na 90 seconden voor ongeveer 60 seconden een warme douche dan 30 seconden een douche waar je gillend verbrand onderuit springt en weer die 60 seconden een warme douche en dan ondanks 43 graden een bibberkoude douche (duur afhankelijk van wanneer de laatste keer elektriciteit was en men toen de watercontainers op het dak heeft gevuld). Ineens is de boterthee te vettig (?), de pannenkoek een plak deeg, niet gaar maar wel verbrand. Raak je van slag als tijdens het eten de monnik tegenover je een snotkegel heeft bijna zwart en er drie rijstkorrels in kleven. Je hebt geen idee hoezeer je daardoor geobsedeerd kan raken en al helemaal als die na 10 minuten ineens weg is terwijl je zeker weet dat die monnik niet zijn neus heeft gesnoten in de zoom van zijn pij.Ook de rijst was weg.

Denk dat het duidelijk is …… hier kom je niet veel verder mee. De monniken herkennen dat en gaan altijd heel lief een plakje kaas voor me kopen. Lach niet dat helpt. Zij schijnen dat met onze bruine boterham met kaas ook te hebben. Voor de rest is het een kwestie van rustig wachten na een dag of zo ben je er doorheen.

Het werden ook de dagen van gezellig bij “tafelen” waarbij de monnik Aku (oompje) Tharchin die ik al bijna 20 jaar sponsor een aparte plaats inneemt. Allereerst omdat je altijd hongerig aan tafel gaat omdat die altijd minimaal een uur of twee te laat is. Als je toevallig even gaat kijken of die wel aan het koken is want je ziet hem overal behalve in bij zijn kamer krijg je vaak twijfels als je de chaos op de vloer ziet. Maar of het komt omdat hij van huis uit een nomade is, maar zijn gerechten zijn gewoon grof maar daardoor zo anders en smaakvol dat je altijd met te veel op de deur uit rolt. De eerste jaren deden we veel moeite om met veel kunst en vliegwerk over van alles te praten. Nu zitten we gewoon naast elkaar in alle rust lekker te eten. Met meerdere opschepmonniken dus je bord raakt nooit leeg. Tsultrim Gyatso een van de Ghen’s van de Ladang kwam even kijken of alles loopt zoals het hoort en och ja eet hapje mee.

Aansluitend foto bijeenkomst bij Trinlay Nyima en inlevermoment Xerox cijferlijsten. Fijn was te zien dat de zus van Tenzin Yankey stond te koken want dat mens kan lekker koken (momo’s en chicken curry). In een volstrekte chaos alles op de foto gezet terwijl Nyima een monnik uit Gosok Ladang zijn best deed om een en ander te noteren. Maar van Bylakuppe ken ik bijna alle kinderen. Herkende de meeste meteen. Trinlay groeit enorm in zijn rol als veldwerker en maakte enkele serieuze kanttekeningen. Zo twijfelde hij of een kind wel echt het gesponsorde kind was (was wel zo zelfde moedervlek op kin). Armoede doet vreemde dingen. Lastig is dat alles met tolk moet. Maar we gaan dinsdag op stap voor het microkrediet en om nieuwe files te toetsen/maken zonder tolk ….. om te oefenen of dat lukt. Daarna kwam anderhalf uur dat HEEL India elektriciteit had Chelsea tegen …….. (vergeten van Persie speelt er). Dit werd dus mijn eerste voetbalwedstrijd die ik moest uitkijken met een peloton illegale voetbalvandalen vanuit de Ladang. Iedereen weet dat ik weet dat die geen voetbalwedstrijd mogen zien maar iedereen weet dat ik de monniken nooit uit elkaar kan houden dus geen idee heb dat ik met Lobsang Tsering en Tsering Lobsang (fictieve namen) heb zitten “theeën”. Na heerlijke berg momo’s en …. chicken curry achter op de motor naar huis.