Stress een tsunami van monniken

Het is ieder jaar weer aftasten en gisteren was mij al opgevallen dat bij het nieuwe werkcomité de hiërarchische verhoudingen anders lagen: ik zit ergens anders. De meeste monniken die nu een officiële rol hebben naar mij ken ik vanaf hun binnenkomst. Het stikt ondertussen van de Geshe Lharampa’s (hoogste academische graad) in het huishouden, ik heb ze zonder uitzondering zien struikelen. Religieus is niks van belang aanwezig dus …. ik zit links aan de kop van de tafel. Ik heb zelfs een agenda (monnik). Want ze hebben nagedacht en een totaalprogramma opgesteld, met voorstellen met een duidelijk hint voor tijdens de filmopname van een “normale” monnik. Het voorzichtig opgegooide voorstel blijkt dus uiterst onboeddhistisch gretig omarmt. Ze zijn dat gezwem gewoon beetje moe.

Maar er was ook onrust. Er waren ladingen met Phuntsok Chokyiling monniken (klooster in Nepal, Kathmandu) aangekomen met een nummering waarvan niemand meer iets snapte. In groepen ben ik ze gaan ordenen (een van mijn kernkwaliteiten ….. zucht). De groep 25, waarvan er alweer 6 gillend zijn weggerend (die zoek ik later wel uit als ik in Nepal ben), en een groep van 13. Heb ze goed gedrild want op het moment dat ze mijn kop zien komt er het Pouli registratienummer uit. Ieder met zijn uniek A500 – A675 nummer; verder heten ze allemaal Gelek. Ik heet ook Gelek dus dat schept een band. Na een uurtje was alles geregeld. Meteen gebruik gemaakt van het informele karakter van het overleg en met het werkcomité en wat heikele punten uitgewerkt ……(stonden al paar jaar in de koelkast te wachten). Met een formeel comité kom je meestal niet verder dan rituele formuleringen.
Daarna de symbolische lunch, rijst met aardappelschillenprut. Elk bezoek staat het een keer op het menu en eten wij, diegenen die het weten, het samen. In 1996 had ik na 9 maanden een dusdanig vitaminegebrek dat ik scheurbuik kreeg. Wij zijn al diegenen die toen ook zweren in hun mond hadden. Het jonge grut is dan niet welkom. Als toetje Papaja; die was er toen niet (geen geld).
Verder ziet iedereen dat ik minder (soepel) loop en iedereen weet dat dit ik hiermee de laatste tijd problemen heb gehad. Dus ik ben non stop gemasseerd, getrokken, geduwd, geïnspecteerd en het kan natuurlijk niet anders bediscussieerd.

In het winkelcentrum van het klooster waspoeder (Surf was niet te krijgen) en Katha’s gekocht. Ga altijd de eerste dagen bij alle gereïncarneerde monniken formeel hallo zeggen. Gezwaaid en gebogen hebben we al. Maar dit hoort erbij. Kunnen ze ook oefenen omgaan met buitenlanders, ik integreer tijdens deze workshops ook altijd onvoorspelbaar gedrag op verzoek van de kamerheren van deze Rinpochees.

De stroom is 7 keer uitgevallen het langst was een periode van ongeveer 2 uur. Er loopt een enorme kakkerlak op mijn kamer we kregen hem niet gevangen.

Avondprogramma: officieel gaan kijken bij het hertentamen debatteren van de studenten die door officiële taken voor het klooster uitstel hadden gekregen. Met verzoek om foto’s te maken liefst alles op video vast te leggen. De Gecko (hoofd ordediensten van het klooster: populair vaak afgebeeld als diegene die vroeger lijfstraffen gaf in de kloosters) was al ingeseind door de Ladang dat ik kwam. Geshe Lharampa Gelek Samdup van Gosok Ladang en werkzaam bij Sera Me Educational Division zou de Gecko, die nieuw is en nog geheel onvoorspelbaar was vlak voor mijn komst inseinen. Heb op het transformator huis staan te wachten met een monnik die geen toestemming had om bij het tentamen aanwezig te zijn. Er werd geseind dat Gelek Samdup had geseind dat ik rustig naar de Gecko kon lopen om me voor te stellen en toestemming te vragen. Geheel ontspannen tussen 1000 monniken door geschoven naar de Gecko buigen, voorstellen met CV, daarna meditatieve stilte en toestemming. Twee minuten later brak een pre-moesson waterhoos uit. Alles vluchtte naar binnen waar het licht vervolgens uitviel. Een uur tussen 1000 zwetende monniken in het stikdonker geluisterd naar wat waarschijnlijk indrukwekkende tentamens waren. Werd gered door Gelek Samdup, we hebben in de docentenkamer uiteindelijk met de vijf examinatoren na zitten borrelen. Want van het principe dat een docent een objectief punt kan geven gruwen ze hier.

Eenmaal thuis de hele nacht klaar wakker liggen wachten op de volgende ochtend.