Agenda monnik

Het blijft aangenaam met dit werkcomité, heel informeel en ontspannen. Zit doordat er bijna geen stroom is ook grotendeels op het accublok in het kantoor te werken en niet op mijn kamer. Ben geraakt door de aandacht die ze hebben met dan een glas koud te drinken. Bij het ontbijt is het ook leuk om te zien hoe ze een dilemma wat drinkt die bij het ontbijt oplossen. Sinds er meerdere buitenlanders zijn geweest in de Ladang kennen ze koffie (nou ja Nescafé). Maar dat drink ik nauwelijks. Maar thee wel. Omdat ik altijd ja knik, staan er dus nu altijd thee naturel (warm water met zout), zwarte thee (soms ook met zout), melk thee met een hartverlamming aan suiker en Tibetaanse thee met zout, melk en boter naast elkaar. Ik los het dilemma op door alles op te drinken.

Daarna blijkt dit jaar de agenda ECHT te werken. Om 08.00 foto afspraak met 146 monniken. Het hele werkcomité ging jagen en ik hoefde ze alleen maar fotograferen. Iedereen zich volledig in formele kledij steken terwijl ik alleen een zweetkop op de foto zet. Maar ja na jaren weten ze het ondertussen ik fotografeer wel hoe iedereen bij iedereen kleren loopt te lenen om compleet op de foto te kunnen. Een monnik hield de registratie bij de andere schreef eindeloos lijsten met monniken die nog moesten. Zodat ik ze weer snel na vertaling) kon afvinken in mijn Excel lijsten. Vooral dat ik sneller de geboorteplaats, moedernaam of aantal broers wist te noemen doet mijn ego goed. De computer monnik begrijpt echter hoe Excel werkt en heeft nadien toen ik lag te rusten de boel afgemaakt (vond het wel jammer dat de informatie is bij special stond in het Nederlands was). Hij gaf toe toch wel nieuwsgierig te zijn wat daar zo af en toe staat.

Daarna had ik non stop afspraken in de agenda staan om bij “debating classes” binnen te vallen en het onderwijs te fotograferen. Ik werd gevolgd door een monnik die mij weer moest fotograferen omdat de Rinpochee in Taiwan had aangegeven er van te balen dat die mij iedere keer misloopt als ik in de Ladang ben en ik bijna nooit op een foto of video te zien ben. Dat klopt! Verder was het een hint voor een mogelijk onderwerp om op de film te zetten. Kwam toevallig als dat is misschien een leuk onderwerp tijdens kop boterthee aanbod.

De wisselkoers lokaal is 67.52 dus het loont zich niet om naar Bengaluru te gaan de transport kosten (limousine) zijn te duur. Gelukkig. Terug naar de Ladang met een paar honderdduizend Rupees. Vervolgens is het werkcomité op zoek gegaan naar wisselgeld. Moet je bij de ING ervoor betalen hier hebben de banken het niet. Maar de kloosters wel. Heb dus een tas vol met wisselgeld.

Heb tussendoor nog loslopende monniken gefotografeerd. Met de agenda monnik de dag van morgen en overmorgen gaan plannen, heb morgen de hele dag non stop fotografie opdrachten en de formele lunch van de Ladang om 11.00 uur (daarna kan ik altijd 3 uur niet bewegen) en vanaf 14.00 uur weer tot 15.30 fotografie opdrachten.

Tussendoor formeel het geld van de Ladang overgedragen. Iedere keer met een nieuw werkcomité moet je alles uitleggen maar een uurtje later zag ik hoe ze PDF’s maakten van de aftekenlijsten en die doorstuurde naar Taiwan zodat de Rinpochee de financiële controle kan uitoefenen (van elke rekening zelfs minder dan 1 euro moet men zich verantwoorden). De Rinpochee heeft bij mij herhaaldelijk aangegeven, dat van schenkingen, alles tot de laatste Rupee verantwoord moet worden. Heb een keer een brief gezien waarin een tekort werd besproken heb sindsdien een breder beeld gekregen van het Boeddhisme. Nederlanders zouden van hun stoel afvallen van de directheid in die brief.

Trinlay Nyima kwam weer langs om verder tot concrete werkafspraken te komen (inclusief zijn taak om nieuwe files te zoeken zodat we meer bij de allerarmste terecht komen). Wij gaan samen de laatste files van zijn vrouw beoordelen zodat we op elkaar ingespeeld raken. Hij voelt zich comfortabel bij de werkafspraken. Maar als we de gelden gaan verdelen moet er een tolk mee want er zijn gewoon teveel concrete vragen die nog gaandeweg besproken en opgelost moeten worden. We hebben wat zitten oefenen op hoe ik streng de eisen passend kan verworden. Het halve klooster beoordeelde mijn mimiek mee.

Omdat ik vanavond vrij ben tot 09.30 pm want dan is de kalligrafeer language science exam (ook een hint ….). En morgen middag Jamyang Sangpo (microcredit) omdat die gemeenschapsdienst heeft wilde die hem nu gaan halen zodat we rustig de tijd hadden om alles te bespreken. Kreeg dus 10 minuten om te eten terwijl zij buiten op de veranda zaten te wachten. Daar kwam een blakende Jamyang Sangpo met een draagtas vol met bonnen, contracten, huurovereenkomsten, samenwerkingsverbanden en ik weet niet allemaal. Wat een verschil met de zeer timide magere bleke man van het vorige jaar. Toch even stil gestaan bij hoe een koe kon veranderen in 32 acres. Kreeg een wild enthousiast verhaal van iemand die zich een jaar in het rond had gewerkt en alles echt alles met twee handen had aangegrepen. Teveel om hier kort samen te vatten. Maar met onze 25.000 Rupees had hij in het dorp het startkapitaal weten te verdubbelen. Hiermee werd die een serieuse gesprekspartner van de “tibetaanse boerencooperatie”. De Indische overheid hielp mee door een wet dat land van vluchtelingen welke niet werd verbouwd zou worden herverdeeld hielp ook. Hij kon dus 32 acres land pachten. Alle zaaigoed en machines lenen doordat die zijn maïsoogst zou verkopen aan deze coöperatie. Hij had een goede risicoanalyse gemaakt van mais als gewas en wist dat die zelfs bij een slecht jaar (misoogst) financieel weinig risico zou lopen. Hij heeft echter een goed jaar gehad en moest veel Indische arbeiders inhuren tijdens het oogsten. Zelfs na betaling van alle rekeningen, kredieten en lonen had hij een winst welke hem in staat stelt tegen de nu veel minder aantrekkelijk pachtvoorwaarden maar meer onafhankelijk positie zijn financiële stabiliteit te verstevigen. Ik had hier niks meer aan toe te voegen. Dit timide mannetje bleek een pienter mannetje maar Trinlay Nyima zei nadrukkelijk en dat werd benadrukt dat het vertrouwen doordat microcredit hem als geloofwaardige gesprekspartner positioneerde.

Ik ga stoppen want hier valt even niks aan toe te voegen maar er barst zo’n tropische bui los dat alles rammelt (en de monniken gaan dan altijd de gangen moppen omdat je dan niet met water hoeft te slepen na 1 minuut ligt dan al de eerst op zijn bek….. wil dat niet missen)