Dat werd dus netwerken maar dan zonder net

In de Ladang was duidelijk dat ik de lijn van toezicht verder aan het doorvoeren was en dat hier wat rimpels waren ontstaan in de oceaan. Omdat ik ook niet wist hoe ik ineens een nieuwe veldwerker moest vinden dit met enkele monniken besproken. Bij de wisseling enige jaren geleden in Bylakuppe bleek de monastieke interventie een zeer vruchtbare. Ook nu kwam Aku Tsultrim Gyatso de Ghen meteen met een vruchtbare actie. Hij had een dorpsgenoot uit Golok Kham (Oost Tibet) die nu Khen van de school aan de tantrische universiteit in Gyumed gebeld en het probleem voorgelegd. Ik ben in Golok geweest dus dan weet ik dat dat goed zit en laat dat Gyumed nu toch in Hunsur liggen. Maar deze Damtcheu wist weer iemand die Engelse les gaf op de school in dit klooster. Een Tibetaan, weliswaar nog jong maar die met kloosterlijke bevoogding en begeleiding wel tot een geschikte kandidaat kan uitgroeien. Wat ik me hier nu precies bij moet voorstellen is me nog niet helemaal duidelijk maar ik ben er zeker van dat dit gaat gebeuren. 

Dus wij stonden om 08.30 op busstation Kushalnagar op weg naar Hunsur. Maar eerst moet je hier altijd IN de bus zien te komen. Maar kreeg een compliment van Aku wist over drie Indiërs kruipend een mooi plaatsje aan het raam voor ons te regelen. Anderhalf uur later (33 roepies armer) kwamen we in Hunsur aan. Via het mobieltje van Aku een bekende taxi gebeld en om 10 uur stonden we in Gyumed. Altijd weer indrukwekkend met een serene rust die meteen binnenkomt vol met 600 Mandala’s strooiende monniken die dagen, weken en/of maanden rituelen uitvoeren. Apart maar we kwamen voor de Ghen. Aku sprak kort met zijn dorpsgenoot waarna ik me kon voorstellen en met mijn gebruikelijk accentje werd het Paul Vleugels niet goed verstaan. Aku vertaalde het met Pou Li meteen keek die en met hem het hele kantoor om met een grote glimlach op het gezicht. Pou Li Tashi Delek. Dat zijn van die momenten dat je toch aardig onhandig en verlegen kunt worden. Al kletsend werden we met een pakje Tropicana Mango in de wacht gezet. Over een half uur zijn de lessen uit.

Werd een gezellig gesprek met Tenzin Palyon een inderdaad zeer jong uitziende man die vloeiend Engels sprak zodat wij tussen de regels door de bevoogding onderling konden uitwerken terwijl de kloosters door Aku en Damtcheu toekeken en telkens werden bij gesproken. Uitgebreid stil gestaan bij hoever je de sociale financiële situatie moet en kunt uitvragen en waar grenzen liggen. Zoals altijd krijg je bij ieder gesprek weer een beetje meer en breder inzicht in het geheel. Hij en Damtcheu kwamen met zinvolle gedetailleerde vragen waardoor de samenwerking concreet vorm kreeg. Makkelijk is dat via het internet alles verder uitgewerkt kan worden want deze monniken van eeuwenoude rituelen willen alles tot in detail uitgewerkt hebben zodat de werkelijkheid gevangen kan worden …… Tenzin Palyon is geen monnik maar Gyumed ademt wel die sfeer. Ben ook aardig orthodox dus het klikte wel. Vooral de Ghen liet blijken dat die het wel zag zitten. Vervolgens kwamen de onkosten (die er bijna niet zijn) en daar was wel een probleempje want bij navraag bleken deze monniken ook geen kinderen te hebben die wij dan sponsoren. Daarom gaan we symbolisch het eten van een deel van de SOS kinderen sponsoren die tijdens de vakantie (2 maanden) omdat ze wees zijn (ouder vermoord/verdwenen omdat ze kind naar India hebben gestuurd zodat het Tibetaans kan leren: een staatsondermijnende activiteit volgens een deel van de Chinezen) of geen familie buiten Tibet hebben naar een oom in het klooster worden gestuurd. Het begrip oom omvat in Tibet ongeveer geboren in hetzelfde dorp. Om vier uur kwamen we uit de zwetende bus in Kushalnagar gekropen. Na een lekkere grote zoutige Soda met lemon terug naar huis.

Tijdens het avond eten (droge trek en smijtsoep) werd mijn agenda bijgewerkt voor morgen Sera holiday (vroeger in Lhasa hadden de drie grote klooster Gaden, Drepung en Sera samen meer dan 25.000 studenten niet op dezelfde dag vrij omdat Lhasa toen een dorp overspoeld werden door een horde …… monniken, bovendien waren er ook wel “eens” identiteits- en loyaliteitsconflicten tussen deze universiteiten). Ik heb morgen om 16.00 de huldiging van de beste kandidaten tijdens de afgelopen examens. Hier werd duidelijk dat ik een andere rol heb gekregen (doodeng) ik moet in de gebedsruimte iets met de kandidaten. 

Ondertussen werd ook duidelijk dat langzamerhand het eind van mijn verblijf begint aan te komen en dan begint iedereen zenuwachtig te worden. Ik heb al een briefje wat nog moet en vooral niet vergeten mag worden en een lijstje wat publiekelijk vergeten mag worden.