Logo Stichting Chenrezig Nederland

maandag 23 april 2012

Hunsur en de niet functionerende veldwerker


Wat er aan de hand is met onze veldwerker in Hunsur is niet duidelijk maar hij komt in ieder geval vreselijk eigenwijs over. Doet niet wat we hebben afgesproken zowel ter voorbereiding op mijn bezoek (foto: bewijs dat we het over hetzelfde kind hebben, brief: bewijs dat zij daadwerkelijk het geld krijgen en kopie/xerox van schoolgegevens: bewijs dat ze op school zitten). Daarnaast voorkomt die nu voor tweede jaar dat ik de mensen thuis kan bezoeken met een scala aan excuses maar netto vertikt die het gewoon. Nu voel ik hier een grote verplichting naar de sponsoren die soms al 15 jaar geld doneren. Maar ik moet toch minimaal een indruk hebben hoe er financieel toegaat, als ik zeg dat wij het geld verantwoord uitgeven. Had al per telefoon aangegeven hier veranderingen te willen zien, toen ik erachter kwam dat hij zowat de hele Ladang plat belt, zodat zij mij kunnen bewerken om niet naar Hunsur te komen. Nu zal een monnik nooit wat zeggen, maar ik hoorde een telefoontje en heb vervolgens bij enkele monniken navraag gedaan (en her en der de belhistorie bekeken ….. ALTIJD in onderling overleg!). Ondertussen hoor je van alles en … opvallend ook bij monniken zit dus ruis. Maar ondertussen groei je dus tot het besluit dat dit niet werkt. Het betreft niet eens zoveel kinderen met een sponsor (7). Hij kwam met een auto met enkele ouders de vijftig kilometer naar de Ladang. Weer dat opvallend formele welkom met Katha’s. Hoeveel meer ontspannen gaat het dan in Bylakuppe maar ik zie ook wat een moordwijf die Tenzin Yankey  was (voormalige veldwerker zit nu als vluchteling in Zwitserland).




De dossiers zaten door elkaar, ik zag een Jigmee Namgyal die in paniek was. Boos begreep ik van de monniken maar dat zag ik niet. Ik werd vooral geraakt door de rust die hij leek te krijgen toen ik vroeg hoe moeilijk het werk was voor hem wonend tussen allemaal dorpsgenoten die denken dat zijn recht hebben op een sponsor. Het is volgens mij een behoorlijk autoritaire man, mogelijk ook eigenzinnig, maar volgens mij is deze druk vanuit je eigen gemeenschap ook enorm en kan die vreselijk zijn. Hij bleek ook steeds in een positie te zitten waarin hij mogelijke besluiten van de stichting probeerde te vertellen of te sturen. Terwijl we dit zeer nadrukkelijk hadden besproken. Tenzin Yankey en nu haar man zijn daar handiger die verwijzen meteen door en daardoor is de onderhandelruimte weg. Er is nog nooit een vraag bij mij gekomen. Dit kan natuurlijk ook komen omdat ik een akelig mannetje ben … EN ik heb hier natuurlijk een positie waar ik soms akelig van kan worden. Het blijft altijd voor mij balanceren maar meer dan goed proberen te luisteren en dan proberen een goede afweging te maken kan ik ook niet. Dat er voor Jigmee Namgyal druk was is voor mij zeker want toen ik zei dat we naar een nieuwe veldwerker zouden gaan zoeken kreeg ik de files meteen terug met bijna een zucht van opluchting. Je merkt wel dat hij ook teleurgesteld is. Maar dit soort moeilijke situaties in zo’n andere sociale en culturele setting te duiden. Veel verder dan proberen het respectvol te doen kom je niet. Maar ik heb gewoon een verantwoordelijkheid naar de sponsoren en daarbij hoort niet een veldwerker die om de een of andere reden het minimale toezicht beperkt.

Duiden in andere setting werd ook indrukwekkend duidelijk toen we na vertrek alles zaten na te bespreken. Want ik kon het officiële kantoor (inclusief een horde aanwezige en meeluisterende monniken) gebruiken maar verkoos toch even met de hele Hunsur groep naar de eerste verdieping te verkassen en op mijn kamer met de deur dicht dit gesprek meer privé te laten plaats vinden. Maar tijdens die nabespreking probeerde ik aan te geven dat hij volgens mij ook overvraagd was. Dus wilde het wat nuanceren ook uit respect naar Jigmee Namgyal. Onder de monniken was echter een heel andere vrij van emotie gevuld antwoord “functioneert niet had die het beter moeten doen dus weg” PUNT. Op dit soort momenten zie je dat je soms geheel niet snapt hoe bepaalde verbanden worden gelegd. Passend bij het tussenstadium mopper je dan inwendig op “waar is nu dat mededogen”. Laten we het maar houden op dat ik het nog niet helemaal snap maar ik verklaar het tussenstadium wel als afgesloten.



 Wilde ’s avonds een rondje lopen want ben nu wel week in de Ladang maar behalve voor activiteiten voor de Stichting ben ik nauwelijks de deur uit geweest (waspoeder). Altijd verbazingwekkend hoe dit werkt. Wilde dus een c(C)ora lopen (ritueel rondje rond heiligdom in dit geval de kern(en) van dit klooster. Werd uitgenodigd door Ghen Tsultrim Gyatso beide met onze gedachten rond lopen draaien. Deze rituele rondjes zijn de afgelopen jaren aardig onderworpen geweest aan politieke, religieuze en esthetische noodzakelijk geachte wijzigingen (oké nog een vleugje tussenstadium en een gezonde dosis antropologie). We lagen in een deuk toen we de bocht namen bij Sera Me en een van de Phuntsok Chokyiling monnikjes met hoge stem boven de 1000 monniken iets hoorde schreeuwen. Thuis een lekkere vettige kop boterthee gedronken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.