Oefen afrondend rondje Bylakuppe

Vanochtend eerst met Trinlay Nyima de wachtlijst door genomen waarin Tenzin Yankey nog iemand van de lijst had geschrapt. Bleek dat toch die man die een microkrediet wilde hebben om naar water te zoeken te zijn. Verder gaat hij het komende jaar de vier resterende beoordelen. Ik stuur hem nog de dorp en huiscodering omdat ze hier ook de kluts kwijtraken met al die tenzin’s en lobsangen. Volgend jaar bespreken we dit dan samen om te bekijken of we hiermee verder gaan. Verder heb ik zitten rekenen en kan een microkrediet van INR 35.000 verstrekken (wil hier ook de grens leggen is ongeveer Euro 500,00) hiermee kan een kwalitatieve goede koe worden gekocht. Dus deze Dolma gaan we bezoeken ze weet al dat we eraan komen. Tevens had Trinlay Nyima zelf een familie gevonden die volgens hem wel voldeed. Daar gaan we ook nog even langs

Ze zijn wel lekker die ritjes achter op de motor behalve als ze een afkorting dwars door de velden nemen nu naar New Settlement 9. Jammer dat de Indische overheid die niet een beetje kan egaliseren. We kwamen aan bij een klein huisje met een kamer drie bedden, twee metalen kasten een koelkast een televisie zoals mij Oma er eentje had en een tafel. De keuken is buiten onder een afdakje. Zonder tolk al snel een leuk gesprek gehad al was het om te voorkomen dat de buurvrouw van drie straten verder na iedere slok niet meteen mijn glas kan bijschenken (toevallig de zus van Tenzin Yankey die zo lekker kan koken, het klikt tussen ons en zij kan de zenuwen bij Dolma een beetje ondersteunen). Eerst gesproken over haar dochter een bleek goed gebekt hoorbaar kortademig kind die thuis was van school zodat ik haar kon zien. Voordat ik het wist, lagen de Thorax foto’s, veel (heel veel) bonnen van medicatie en artsbezoeken op tafel en een trieste diagnose. Zorgen begrijpelijke zorgen zeker gezien hun instabiele economische basis. Hier werd dus van mijn wachtlijst sponsoren die willen starten een sponsoring toegezegd. De xerox van haar rapport volgt nog deze lag zoals bijna overal bij de Tibetanen in de metalen kast met slot op de rechter tweede plank. Daarna kwam het gesprek op de koe en je ziet een doodmoe gezicht zenuwachtig de kluts kwijtraken. Zonder tolk in alle rust wat details gegeven want er is natuurlijk wel een contract met meerdere getuigen (om draagvlak en medeverantwoordelijkheid in de sociale omgeving te creëren) en ik wil officiële identiteitsbewijzen. Lijkt een gemakkelijke vraag maar voor een politiek/culturele vluchteling is dat NIET gemakkelijk. Geleidelijk kwam de rust weer wat terug en een reëel nee op de vraag om morgenmiddag alles te tekenen. Om vier uur moet Dolma haar koe melken. De agenda monnik moet mijn agenda dus aanpassen aan de werkelijkheid. De zus van Tenzin Yankey nam moeder en dochter onder haar hoede toen wij weer op zoek gingen naar een of andere afkorting naar Camp 2.

De oude mannen die op het dorpplein zitten kennen me ondertussen en via een open goot in de weg tussen twee huizen door naar een klein goed onderhouden binnenpleintje. De poort werd geopend door Yeshi Saldon de moeder eenmaal binnen was duidelijk de vader Sonam Wangdue is ziek en goed. Beide spreken wat Engels dus dat liep gemakkelijk. Tijdens het gesprek over hun dochter kwam de vraag voor het rapport van de jongste Tenzin Zompa. Dit werd verkeerd begrepen en daar zat ik naar de scans van total body voor uitzaaiingen, de foto’s van de gastroscopie en het operatieverslag te kijken. Maagkanker de nota’s en het gezicht van Sonam Wangdue lieten zien dat die al vier chemokuren had gehad. Nog twee te gaan. Door kanker was hij zijn inkomen verloren door de rekening was hun reserve verdwenen. Uitgemergeld vertelde hij zijn verhaal aangevuld en vooral gecorrigeerd door zijn vrouw. Hij wilde de laatste twee kuren overslaan. Moe, bang voor het braken, maar vooral moe. Een open vraag naar mij met de hoop op een antwoord waar er vele mogelijk zijn. We hebben een kop thee lang mogelijke antwoorden besproken uiteindelijk samengevat in welke optie geeft de meeste kans dat jij je vrouw witte haren ziet krijgen en neem jij die keuze, want die kan niemand anders voor je nemen. Dan blijken culturele verschillen ineens weer heel klein. Zij staan nummer een op de lijst voor een sponsor en waren blij want dan gaat de scholing van hun kinderen er ten minste niet onder lijden. Kreeg een pasfoto van hun dochter een lief klein meisje. Toen ik dat zei reageerde de moeder met … maar ze kan heel ondeugend zijn alleen  past dat niet op zo’n kleine fotootje. Toen we naar buiten liepen voelde ik haar hand over mijn rug. Op weg naar huis merkte ik dat ik moe begin te worden. Het is goed dat het werk er hier voor een jaar weer bijna op zit. Want dit delen lukt weer niet in deze context. Het is meer dan juist handelen voor mij.

Eenmaal thuis was het Holiday en daar zat me toch een monnik in een moordtempo een boekenkast in elkaar te timmeren. Heb er een tijdje naar zitten kijken. De rest was aan het voetballen of speelde Caroom. Ze hadden speciaal voor mij Palak Paneer (een van mijn Indische lievelingsgerechten gemaakt (spinazie met jonge kaas) en de kaas vervangen door vlees. Verder geprobeerd het resterende geld voor het microkrediet uit de flappentapper te halen maar doordat er nauwelijks stroom is zijn de losse ATM’s overal van slag. Moet denk ik naar Kushalnagar gaan bij een vestiging van een bank (en dus generator). Dat kan dan gelijk met de met het afscheidsetentje wat ik het bestuurlijk deel van de Ladang altijd aanbied enkele dagen voor vertrek. Gepland voor woensdag normaal gaan “dineren” maar omdat de Paraghee’s op dit moment na 12 uur niet meer mogen eten gaan we lunchen om 10.00 zodat we om 12.00 klaar zijn. Een monnik kwam me een massage olie brengen voor mijn rug. De afspraak voor het microkrediet past nog steeds niet de agenda monnik is aan het rond bellen want ik ga donderdag ochtend nog naar het ziekenhuis om afscheid te nemen en gegevens uit te wisselen voor een eventuele studenten uitwisseling. Wilde dan ook eens langs een Tibetaanse arts want in de Ladang adviseert iedereen dat ik dat moet doen. Dus het microkrediet moet dan aansluitend. Heb wel al alles uitgewerkt (we hadden elektriciteit van 13.16 tot 14.05).

Toen kwam tijdens nadat de wervelwinden ons een uur alle ramen hadden laten vast zetten en het droog bleef onweren de bijeenkomst waar alle monniken hun Katha ontvangen omdat ze bij de tentamens zo goed hadden gescoord. Van de 1500 studente in Sera Me waren bij het memoreren 5 studenten van Gosok Ladang bij de top tien (nummer 2 kon 3400 pagina’s opzeggen zonder fouten). Ik deelde de Katha’s uit (en kadootjes o.a. een schrift met Europese voetbalhelden) dit verloopt altijd nogal chaotisch. Ik wist in mijn nieuwe rol ook niet hoe ik de Katha moest aanbieden dit is een uiterst complex hiërarchisch geheel waarin politieke, bestuurlijke, monastieke en vooral spirituele kaders de vorm bepalen. Gelek Jamphel de aangever van de Katha’s begreep mijn vraag eerst ook niet maar duidelijk werd dat ik moest omhangen. Kreeg uiteindelijk van de Ghen zelf ook een Katha met een religieuze gift (Thanka van Tara) namens de Ladang voor mijn werk. 

Daarna aan het blog gaan zitten werken in het kantoor van de Ladang telkens onderbroken omdat ik namens de Ladang de sponsorbijdragen verdeelde onder de monniken. Zo ik ga slapen.

(foto's geplaatst met toestemming van alle betrokkenen)