Logo Stichting Chenrezig Nederland

maandag 16 april 2012

Met vallen en opstaan begin ik te BLOGGEN

Na een onrustige nacht op de meest decadente shopping mall van de islamitische wereld was het nog maar een korte vlucht van Dubai naar Bengaluru. Alwaar ik als toerist geheel gratis en onverwachts een extra stempeltje in mijn paspoort kreeg met de mededeling dat er minimaal twee maanden tussen twee bezoeken aan India moeten zitten. Wat ik daarmee moet snap ik niet want ik heb een double entry omdat ik binnen 1 week van India naar Nepal vlieg en terug naar India waar ik vervolgens 1 dag blijf om terug te vliegen. De “Head of Mission” waar ik dit kan navragen zit 3000 kilometer ver weg. Men doet hier niet aan telefonische helpdesken.

Gelukkig zaten Gelek Jamphel, Lobsang Tsering en Gelek Nyima te schommelen over de balustrade bij het vliegveld. Altijd weer een opluchting als ik bij het verlaten van het vliegveld een monnik zie omdat ik steeds met veel geld reis en meestal doodmoe ben en .... ik was moe, kotsmisselijk van moeheid. Toch nog een poging ondernomen om op Brigade road in Bengaluru (6 miljoen inwoners) geld te wisselen maar deze metropool begint pas tijdens de middag te leven. Normaal plan ik dat ik door de week aankom, maar doordat alles op het laatst omgeboekt moest worden (mijn vliegmaatschappij ging failliet) werd het dus een zondag. Geen geldwissel en nu moet ik het hele stuk (paar honderd kilometer duurt minimaal 5 uur enkele reis) terugkomen want alleen hier krijg je de officiĆ«le bankkoers (de rest rekent tot 2 – 10 % variabele kosten). Via elk wegrestaurant en natuurlijk minimaal een "plate momo's" (tibetaanse vleespastijtjes, erg lekker maar ze zijn vooral beroemd omdat ze altijd met teveel komen .....). De hele Ladang (143 monniken) stond me op te wachten. Het is iedere keer weer heel indrukwekkend. Alle monniken komen even persoonlijk aandacht geven. Mijn buikvet (toename en/of afname) is onderwerp van gesprek, werd met volle hand betast, beknepen en gewogen en rest legt even hoofd in je oksel of op je kop. Vol van emotie naar bed.
Ik slaap op de enige kamer met een ventilator.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.