Logo Stichting Chenrezig Nederland

zaterdag 2 maart 2013

Over microkredieten en sponsorgelden

Woensdag 27 februari

Okee, nog één keertje dan. Feest. Nieuwjaar vieren doe je namelijk niet door tussen 0:00 en 2:00 vuurwerk af te steken en de politie te bekogelen; daar doe je gewoon een aantal dagen over. En je beëindigt de feesten definitief met een soortement processie, waarin Dawa Shampa, de toekomstige Boeddha door het dorp wordt gedragen. Het tijdstip waarop dat gebeurt is van allerlei factoren afhankelijk en volgens de berichten zou het rond 11:00 plaatsvinden. Maar om 7:00 uur wordt er op de deur gebonsd met de mededeling dat ze al gaan vertrekken. De straten op de route, zo'n beetje alle straten dus, waren gisterenavond nog van nieuwe symbolische afbeeldingen op het wegdek voorzien. Er hangt een dikke laag witte damp van de vele wierook die overal gebrand wordt, en die ons even doet vermoeden dat er een nieuwe paus was gekozen (tja, we zijn al een tijdje uit de "beschaafde" wereld weg).
Voor Mieke en mij is het onverwacht vroege tijdstip een prettige verrassing, want we gaan vandaag en morgen het werk aan Paul en Renate overlaten en de 12e-eeuwse Hindoe-tempels in Halebid en Belur bezoeken. Hoewel die maar op zo'n 60 kilometer afstand liggen, duurt de reis erheen met de auto bijna 4 uur. Over het verkeer heb ik inmiddels genoeg geschreven, dus ik neem aan dat ik niet meer hoef uit te leggen waarom.
Paul bezoekt vandaag de eerste twee dorpen om daar het geld aan de gesponsorde bewoners te overhandigen en de terugbetalingstermijnen van de verstrekte microkredieten in ontvangst te nemen.



De microkredieten van 350 euro waren een nieuw experiment voor de stichting. Ze blijken zeer goed te zijn uitgepakt. De vrouw die een koe heeft gekocht van de lening heeft haar levensstandaard aanmerkelijk kunnen opkrikken. Ze heeft nu wat voor ons vanzelfsprekende huisraad zoals bestek en glazen in huis. Vorig jaar moest ze dat nog bij de buren lenen. En ze heeft genoeg verdiend om eenvijfde van de lening te kunnen aflossen. Het verhaal achter het andere microkrediet is bijna ongelofelijk. De man die de lening heeft gekregen leefde tot dat moment nog op straat. Hij heeft van het geld een stukje grond gepacht dat hij is gaan bewerken. Dat deed hij zo goed dat hij van de opbrengst grond heeft bijgepacht en mensen heeft ingehuurd om hem te helpen. Het afgelopen jaar heeft hij met het startkapitaaltje van 350 euro het voor Indiase begrippen forse bedrag van 7000 euro verdiend. Hij woont nu in een comfortabel huis. Beide leners zijn goede voorbeelden van hoe je met een voor ons zeer bescheiden bedrag het voor iemand mogelijk maakt om uit de armoedespiraal te ontsnappen.
Het succes van de microkredieten ontgaat de andere bewoners niet. Dus melden zich diverse mensen bij Paul die ook wel zo'n lening willen. Een van de lastigste dingen voor hem is, zowel bij de kredieten als bij de sponsoring, te bepalen wie in aanmerking komt en wie niet. Ook hier zijn opportunisten die het geld eigenlijk niet per se nodig hebben, maar het best willen hebben. Een gesponsord gezin blijkt familie in de VS te hebben die maandelijks voor 200 euro inkomen zorgt. Zo veel hebben de meeste Indiërs niet. Dat gezin moet dus op tactische wijze van de sponsorlijst worden afgevoerd, zodat het geld kan worden besteed aan mensen die op straat leven of geen geld hebben om hun kind naar school te laten gaan.  Voor een microkrediet meldde zich onder andere iemand die dat wilde gebuiken als basis voor een lening voor een huis. Dat is dus ook niet de bedoeling. Met een microkrediet moet geïnvesteerd worden in iets waarmee zelfstandig inkomen kan worden verworven. Het moet het duwtje in de rug zijn dat financiële onafhankelijkheid mogelijk maakt. De lener moet dus niet alleen te weinig bezitten om dat duwtje zelf te kunnen financieren, maar ook een haalbaar plan hebben van waarin het geld gaat worden geïnvesteerd. De beoordeling daarvan gaat ongetwijfeld niet volgens de gangbare economische theorieën. Over de betrekkelijkheid van de waarde daarvan kunnen we in Europa inmiddels een aardig woordje meepraten. Dus speelt fingerspitzengefühl een grote rol. Ziet het plan er haalbaar uit en lijkt de aanvrager in staat om dat ook succesvol uit te voeren? De eerste twee microkredieten zijn succesvol verstrekt op basis van deze volstrekt subjectieve criteria. Geen reden dus om daar wat in te veranderen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.