Donderdag 28 februari
Als we terugkomen uit Belur heeft Paul een aantal ronde vlekken op zijn rug. Het gevolg van een bezoek aan de Tibetaanse dokter hier in het dorp. Diens onderzoeksmethodes zijn in onze ogen nogal onorthodox. Niettemin wist hij via het voelen aan de pols feilloos een aantal plekken te benoemen waar niet alles optimaal functioneert. Door middel van zuignappen op de rug kon hij nog meer aflezen. Maar laat ik hier niet Paul's medische dossier online gooien en me beperken tot de uiterlijke gevolgen van het onderzoek: een rug met onregelmatig geplaatste dobbelsteenogen.
Gisteren kon ik het gebrek aan relevante verslaggeving over de werkzaamheden hier nog verdoezelen met mijn uiteenzetting over de microkredieten. Vandaag kom ik er niet meer onderuit om te laten blijken dat ik er 2 dagen met Mieke tussenuit gepiept ben. Van horen zeggen weet ik nog wel dat Paul en Renate bij de rimpochee die hier ook studeert op bezoek zijn geweest. Maar veel meer weet ik niet te melden.
Dan maar even wat over Halebid en Belur. De rit erheen is al zeer de moeite waard. Uiteraard het gebruikelijke gehobbel en gehots, maar door een prachtig stukje India. Een afwisselend beeld van dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan, rijstvelden, kokospalmbossen en rotsachtige heuvels. Halebid is een klein dorp dat onopgemerkt zou zijn gebleven als er niet een van de topstukken van de Hoysala-bouwkunst zou staan: de Hoysaleswara-tempel. De bouw begon in 1123 en duurde 80 jaar. Helemaal af was het toen nog steeds niet, maar wat er stond is degelijk genoeg gebleken om tot de dag van vandaag te blijven staan. Het bouwwerk is opgetrokken uit zwarte steen. Werkelijk elke pilaar en elk stukje muur dat je bekijkt is bewerkt. De buitenmuren zijn versierd met duizenden afbeeldingen van Hoysalaanse heersers, Hindoestaanse goden, dieren en andere taferelen, waaronder enkele van onverhulde seksuele activiteiten die je niet direct in een tempel zou verwachten.
Even verderop staat een kleinere Jain-tempel, minder grotesk, minder drukbezocht ook, maar misschien juist wel daardoor nog wel interessanter om te bekijken. Qua architectuur doet hij niet onder voor de Hoysaleswara.
De Channakeshava-tempel in Belur overtreft die van Halebid in grootte en groteskheid. De bouw begon al in 1116 en duurde uiteindelijk ruim een eeuw. Ook hier kan je je weer vergapen aan de details in muren en pilaren. En vooral aan de enorme toegangspoort, die al even overdadig is gedecoreerd. Zeer de moeite waard om deze tempels, die ik niet eerder in informatie over India was tegengekomen, te hebben kunnen bekijken.
Als we terugkomen uit Belur heeft Paul een aantal ronde vlekken op zijn rug. Het gevolg van een bezoek aan de Tibetaanse dokter hier in het dorp. Diens onderzoeksmethodes zijn in onze ogen nogal onorthodox. Niettemin wist hij via het voelen aan de pols feilloos een aantal plekken te benoemen waar niet alles optimaal functioneert. Door middel van zuignappen op de rug kon hij nog meer aflezen. Maar laat ik hier niet Paul's medische dossier online gooien en me beperken tot de uiterlijke gevolgen van het onderzoek: een rug met onregelmatig geplaatste dobbelsteenogen.
Gisteren kon ik het gebrek aan relevante verslaggeving over de werkzaamheden hier nog verdoezelen met mijn uiteenzetting over de microkredieten. Vandaag kom ik er niet meer onderuit om te laten blijken dat ik er 2 dagen met Mieke tussenuit gepiept ben. Van horen zeggen weet ik nog wel dat Paul en Renate bij de rimpochee die hier ook studeert op bezoek zijn geweest. Maar veel meer weet ik niet te melden.
Dan maar even wat over Halebid en Belur. De rit erheen is al zeer de moeite waard. Uiteraard het gebruikelijke gehobbel en gehots, maar door een prachtig stukje India. Een afwisselend beeld van dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan, rijstvelden, kokospalmbossen en rotsachtige heuvels. Halebid is een klein dorp dat onopgemerkt zou zijn gebleven als er niet een van de topstukken van de Hoysala-bouwkunst zou staan: de Hoysaleswara-tempel. De bouw begon in 1123 en duurde 80 jaar. Helemaal af was het toen nog steeds niet, maar wat er stond is degelijk genoeg gebleken om tot de dag van vandaag te blijven staan. Het bouwwerk is opgetrokken uit zwarte steen. Werkelijk elke pilaar en elk stukje muur dat je bekijkt is bewerkt. De buitenmuren zijn versierd met duizenden afbeeldingen van Hoysalaanse heersers, Hindoestaanse goden, dieren en andere taferelen, waaronder enkele van onverhulde seksuele activiteiten die je niet direct in een tempel zou verwachten.
Even verderop staat een kleinere Jain-tempel, minder grotesk, minder drukbezocht ook, maar misschien juist wel daardoor nog wel interessanter om te bekijken. Qua architectuur doet hij niet onder voor de Hoysaleswara.
De Channakeshava-tempel in Belur overtreft die van Halebid in grootte en groteskheid. De bouw begon al in 1116 en duurde uiteindelijk ruim een eeuw. Ook hier kan je je weer vergapen aan de details in muren en pilaren. En vooral aan de enorme toegangspoort, die al even overdadig is gedecoreerd. Zeer de moeite waard om deze tempels, die ik niet eerder in informatie over India was tegengekomen, te hebben kunnen bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.